W obecnych czasach, co raz więcej młodych ludzi wiąże swoją przyszłość z karierą naukową. Najpierw przez trzy lata kształcą się, piszą prace licencjackie. Kolejne dwa lata poświęcają na zdobycie tytułu magistra. Kolejne cztery lata poświęcają na pisanie prac doktorskich. Mówiąc o pracach doktorskich warto zaznaczyć, że prace doktorskie w odróżnieniu od wcześniejszych prac naukowych są pracami twórczymi, innowacyjnymi. Pracami wnoszącymi pewien powiew świeżości do świata nauki i wiedzy.
Prace doktorskie mogą być pisane w trzech formach. Pierwszą, najbardziej znaną formą pracy doktorskiej jest monografia. Dla niewtajemniczonych, monografia to dzieło naukowe, który w wyczerpujący sposób przedstawia dany problem. Tego typu forma rozprawy habilitacyjnej może zostać wydana przez macierzystą uczelnie, jednak tylko w ilości 100 egzemplarzy.
Druga forma, to opublikowanie monografii, jako klasycznej pozycji wydawniczej. Jest to dość rzadka forma publikacji, albowiem wydawnictwa boją się, że mogą więcej stracić, aniżeli zyskać. Ostatnią formą rozpraw habilitacyjnych jest zbiór artykułów i publikacji, które zamieszczane są w różnych pozycjach wydawniczych. Decydując się na tego rodzaju rozprawę habilitacyjną, doktorzy muszą pamiętać, że ich dodatkowym obowiązkiem jest stworzenie podsumowania treści publikacji.
Zanim jednak zaczniemy pisać rozprawy habilitacyjne, upewnijmy się, ze nasza uczelnia, jednostka organizacyjna posiada uprawnienia do habilitowania. Jak to sprawdzić? Wystarczy dowiedzieć się czy posiada ona uprawnienia nadane przez Centralną Komisję ds. Stopni i Tytułów. Jeżeli tak, to znaczy, że nasz wydział gwarantuje wysoki poziom merytoryczny.